De eerste paar dagen zijn in de waas aan mij voorbijgegaan. Ik merk aan mezelf dat ik erg moet wennen aan de warmte, de cultuur, de omgang en sowieso het leven in een grote stad. Al die wegen, Belt-Schutsloot is er niks bij. Logisch natuurlijk.

Als eerste: de warmte. Want het is hier bloedjeheet als de zon hoog aan de hemel staat. Tussen 12.00 uur en 15.00 uur is het hier het warmst. Dan moet je wel rekening houden met een graad of 30 of misschien wel warmer. Insmeren als een malle dus, dat is nu een onderdeel geworden van mijn ochtendritueel. Naast tanden poetsen smeer ik me nu na het eten meteen in met zonnebrand en DEET. Over DEET gesproken: er zijn hier ook veel muggen. Maar, vergeleken met de mietsen bij ons vind ik het meevallen. Ze steken mij vooral op mijn enkels, als ik een lange broek aan heb en net te korte sokken. Ze presteren het dan om precies daar tussenin te steken, wat een mooie bult als resultaat heeft. Maar zoals ik al zei: ik vind het, vergeleken met de verhalen die we er over hoorden, best meevallen. Op mijn kamer heb ik een airco, dus heel veel last op mijn kamer heb ik niet van de warmte. Ik hoorde dat de muggen ook niet goed tegen de airco kunnen dus dat scheelt ook weer!

Sinds dat we hier zijn heeft het eigenlijk alleen nog maar geregend. Vanaf het moment dat we uit het vliegtuig stapten kwam het al met bakken uit de hemel vallen. Als het hier regent, dan regent het ook hard! Wanneer we op de fietst stapten, regende het ook vaak. Het is wel lekker trouwens, je koelt even af en droog ben je toch zo weer!

Ik zei net al wat over het verkeer hier en dat we hebben rondgefietst. My goodness, wat een omschakeling. Ten eerste: ze rijden hier links. Tijdens de taxirit zaterdag naar ons huis ben ik me een aantal keer kapot geschrokken door verkeer dat dwars door elkaar heen rijdt. Iedereen gaat voor elkaar, auto’s keren midden op de weg en er wordt constant getoeterd. Voorrang zouden de mensen moeten geven dus aan het verkeer van, heel goed, links! Dit vroeg ik aan Chico, die taxichauffeur, en hij zei dat dat inderdaad zo was. Maar, bij de volgende kruising trok hij zich hier weinig van aan. Even toeteren en het is weer klaar. Fietspaden kennen ze hier niet, dus je fietst heel dicht bij de auto’s. Vaak is het zelfs makkelijker om te fietsen, omdat er constant overal rijen auto’s staan. Dit komt dus omdat ze allemaal aaaallle tijd hebben. Ze draaien zo hun auto ervoor en de rest wacht wel. Een hele omschakeling dus! In Nederland krijg je al kwaaie gezichten naar je toe geworpen als je per ongeluk je richtingaanwijzer niet aan doet! Haha, over een richtingaanwijzer gesproken! Toen we in de taxi naar onze kamer gebracht werden zagen we heel veel scooters/brommers rijden. Hiervoor hoef je geen rijbewijs te hebben, dus iedereen crosst hier zonder rijbewijs, en vaak ook zonder helm, door de straten. Ik zag dat sommige brommers gewoon hun hand uitsteken wanneer ze willen afslaan, haha!

Ik weet wel, als ik hier rijles had gehad, dan had ik er waarschijnlijk ietsje langer over gedaan dan in Nederland! Heel wonderlijk om te zien hoor. En dan nog iets. Als ‘witte’ ben je me-ga interessant. Overal hoor je kusgeluidjes en mensen die je naroepen. Ook het getoeter is vaak bedoeld voor ons. De gekste dingen worden geroepen: ‘ik hou van jou!’ ‘TIETENN!! ‘ (ja, echt) en: ‘wat heb jij mooie dijen zeg!’ Heel bijzonder allemaal. Een boost voor je zelfvertrouwen, haha. Ook al zie je er slecht uit volgens jezelf, de Surinamers vinden je toch wel mooi! ;-)

Dan de activiteiten die we de afgelopen dagen hebben gedaan. Als eerste hebben we ons gemeld bij het RKBO, dat is het bestuur van alle Rooms-Katholieke basisscholen waarop we gaan stage lopen. We moesten een hele tijd wachten en een gesprekje voeren met een heel aardige mevrouw. Ze gaf ons nog een aantal dingen mee, zoals dat we niet mochten roken op stage, geen energydrankjes mochten drinken en ook geen alcohol. Bijzonder dat ze dat zo aangeeft, naar mijn idee is dat meer dan logisch! Maar goed. We kregen allemaal twee brieven mee, een voor jezelf en een voor je stageschool. Hier stond bij mij overigens de verkeerde school op, zucht! Gelukkig deden ze daar bij mij op stage niet moeilijk over. Die middag zijn we op de fiets gestapt en hebben we Paramaribo verkend. We zijn bij Fort Zeelandia geweest, dat ligt aan de Waterkant. Hier staat ook het I <3 SU beeld, daar hadden we een foto bij gemaakt die op mijn facebook staat. Het ligt aan de Surinamerivier, de Nederlandse kolonisten hebben hier een handelsvestiging willen stichten. Na de citytour zijn we naar de Javaanse markt geweest om een shirt te kopen voor Holi Pagwha. Dit is een hindoestaans lentefeest, waarbij mensen feest vieren en elkaar ondergooien met verfpoeder. Denk aan de colorrun, maar dan zonder het rengedeelte J. Hiermee luiden ze het nieuwe jaar in. Vandaag is dat feest hier, dus we zullen het zien!

De tweede nacht hier was echt ge-nie-ten. In mijn vorige blog schreef ik al dat de eerste nacht een korte nacht was. Nou, de tweede nacht was ook heel fijn! ’s Nachts rond een uur of 2 ging ineens mijn brandalarm af. Ik schrok me echt kapot en dacht eerst dat het mijn airco was, haha. Ik ben naar buiten gegaan in de veronderstelling dat iedereen buiten was, maar niet dus. Ik was de enige. Lekker dan, want ik wist echt niet wat ik moest doen! Ik besloot om weer te gaan slapen, maar echt net op het moment dat ik mijn ogen dicht deed, ging hij WEER af! Ik schrok me kapot, alweer, en ging weer meteen naar buiten. Ik hoorde nu beneden ook dat hij ook was afgegaan bij twee huisgenoten. Samen met hun heb ik beneden zitten wachten totdat Steven, onze huisbaas, de brandalarmen heeft weggehaald. Een paar uurtjes kon ik hierna nog slapen, maar veel is daar niet van gekomen.

We zijn ook lid geworden van een sportschool! Zo kom ik helemaal in shape terug dames van VR1! Dan kan ik op de familiedag me helemaal uitsloven, haha. We doen dit in combinatie met zwemmen, dus we kunnen elke middag, als we willen, aan het zwembad liggen! Dat is wel fijn met dit weer.

Ten slotte ben ik eergisteren naar mijn stageschool geweest om kennis te maken met mijn stagementor en de school. Ik was best zenuwachtig, helemaal omdat ik de weg niet goed wist. De weg niet weten in combinatie met de drukte hier en het verkeer gaf me veel stress! Maar, dit werd allemaal minder toen ik mijn stageschool binnenkwam. Ik had het bloedjeheet, dus de directeur had tijdens ons gesprek speciaal een waaier op mij gezet, haha. Het lijkt heel goed en fijn, ze zei tegen mij dat het haar doel is om mij me zo veel mogelijk op mijn plek te laten voelen en dat spreekt me enorm aan. Het eerste gevoel is dus goed! Gisteren ben ik mee geweest op excursie met de hele school. Een schoolreisje waarbij de kinderen leerden over welke bomen Suriname rijk is. Mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen hier zijn!

Een heel verhaal en volgens mij heb ik nog niet eens alles gezegd. Applausje voor jezelf als je dit verhaal ook weer door bent gekomen, er zullen er nog meer volgen. Ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen, zo voel ik me ook nog verbonden met thuis. Dat in combinatie met skype en m’n fotomuur: dit komt wel goed! Het is erg wennen en af en toe is het echt niet leuk, maar ik red me wel, daar heb ik vertrouwen in.