Lieve allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me liet horen. Geen zorgen, ik leef nog!
We zitten nu bijna drie weken in Suriname, de tijd gaat echt heel snel! Sinds mijn vorige update zijn er een aantal dingen gebeurd.

Ten eerste: mijn zielige voetje is weer helemaal opgeklaard! Niks meer mee aan de hand. Het kon niet lang goed gaan, want een paar dagen later stootte ik mijn teen, waardoor m’n teennagel eraf lag. Ja, het moet allemaal mij overkomen, haha. Maar daar heb ik nu geen last meer van, dus het valt allemaal mee. (Tis vast over teeg'n de tiet daj 80 bint! zou papa zeggen :p)

Vorige week donderdag zijn we op bezoek geweest bij het CPI, het Christelijk Pedagogisch Instituut. De pabo van Paramaribo. Hier kregen we veel informatie te horen over hoe het hier in Suriname gaat en wij mochten op onze beurt vertellen hoe het bij ons in Nederland gaat. Erg bijzonder om de verschillen te horen en op zoek te gaan naar de overeenkomsten. Op een gegeven moment stelde een docent van de KPZ de vraag: “Hoe krijg je de aandacht van kinderen?” Waarop een Nederlandse student zegt: “Door het kind te betrekken in zijn leerproces”, een heel pedagogisch antwoord natuurlijk. Een Surinaamse student zegt op haar beurt dat ze naar het kind zou schreeuwen. Om maar even aan te geven welke verschillen hier onder andere zijn. Natuurlijk hebben zij hier hun eigen redenen voor en is het hier normaal, maar ikzelf doe het niet. Ik pas me aan aan de cultuur, maar er zijn voor mij wel grenzen, schreeuwen doe ik dus niet.

En dan nu waarvoor ik hier gekomen ben: de stage! Wauw, nog steeds vind ik het indrukwekkend. De morgen begint altijd met het zingen van het volkslied, tenzij er een drupje regen op de grond ligt. Dan zeggen ze: het regent, dus we zingen het volkslied niet. Ter compensatie zingen ze dan wel heel veel liedjes om alle kinderen, leerkrachten en directeur welkom te heten. :)

Elke morgen begint dus (meestal) met het zingen van het volkslied. Daarna zingt de directrice een melodietje met de tekst ‘Goedemorgen, allemaa-haal, hoe gaat het met jullie?’ En dan beantwoorden de kinderen met ‘Met ons gaat het goeeehoeeed’. Je moet het even gehoord hebben, het klinkt leuker dan hoe ik het nu schrijf, haha. Na het zingen gaan de kinderen in de rij de school binnen. In mijn klas begint de ochtend vaak met het herhalen van de afspraken. De afspraken waar de kinderen zich niet aan houden, welteverstaan. Vaak wordt er gezegd: “Ik maak geen afspraken meer, ik ga er nu vanuit dat jullie het weten”. Helaas weten de kinderen die niet altijd meer, met als gevolg dat ze een uitbrander krijgen. Dat is hier heel normaal. De leerkrachten verheffen erg hun stem om de aandacht van de kinderen te krijgen, een groot verschil ten opzichte van Nederland. Ook zijn ze hier niet bang om de kinderen dom te noemen, wat voor mij in eerste instantie erg heftig was om te horen. Maar, zo zijn ze het hier gewend en zo gaat het waarschijnlijk al jaren, wie ben ik om daar wat van te vinden? Op elke school gebeurt het hier, dus het is niet gek dat dat ook op mijn school gebeurt. ;-)
Natuurlijk doe ik mijn lessen op mijn eigen manier en schreeuw ik niet.

Na het herhalen van de afspraken gaan de kinderen in de rij, samen met de vierde klas, naar het auditorium. Ik kijk daar altijd naar uit, want daar hebben ze, naast de prachtige zang, ook airco! :p En dan gaan de kinderen dus zingen. Ik ga proberen een filmpje erop te zetten, af en toe krijg ik zelfs kippenvel op m’n armen omdat ik het zo mooi vind! Ben benieuwd wat jullie er van vinden. Trouwens, er zitten erg weinig jongens hier op school, ze kennen hier dezelfde problematiek als bij de zang, pap! :p

Maandag heb ik mijn allereerste les gegeven. Ik maakte met de kinderen drie afspraken:
1. Steek je vinger op als je wat wilt zeggen. 2. Je praat niet door de juf of door een ander kind heen. 3. Werk hard. Wanneer de kinderen zich hieraan houden kunnen ze een ster verdienen op het bord. Die teken ik dan met mijn beste tekenkwaliteiten op het bord. (Ik heb nog wat oefening nodig, dus hopelijk verdienen ze veel sterren!

) Wanneer ze 5 sterren op het bord hebben, dan doen we aan het einde van de morgen een spelletje. Het werkt voor hun erg motiverend en ze zijn erg fanatiek! Commando pingelen is wel de favoriet en galgje vinden ze ook erg leuk!

De rekenles begon met een aantal spelletjes, hierover straks meer. De kinderen doen erg goed mee en ze zijn heel enthousiast. Daar word ik zelf ook heel enthousiast van!

Dinsdag was het een belangrijke dag: Ron en Frank (docenten van school) kwamen kijken hoe het ging op stage. Zulke bezoekjes zijn echt niet mijn favoriete onderdeel van de pabo. En dan blijf ik nog netjes.

(ik vind het vreslijk)
Ik begon de les met dezelfde spelletjes als maandag. De kinderen gingen in een kring staan, tenminste dat was mijn opdracht. Ze drongen door elkaar heen om maar naast mij te kunnen staan, dus er ontstond een streep door de klas in plaats van een kring, haha! Na wat aanmoediging stonden ze klaar en kon mijn les beginnen. Ik herhaalde de tafels met de kinderen door middel van het overgooien van een bal. Kreeg je de bal, dan gaf je het antwoord. Ze zeggen hier nog steeds 1 maal 5. Dus toen ik zei 1 keer 5 keken ze me allemaal heel raar aan! Goed, dan leer ik gelukkig ook nog wat van de kinderen.

Daarna deden we vier op een rij, ik stelde de kinderen een aantal vragen. Hadden ze het goed, dan mochten ze een rondje zetten op het bord. Hadden ze het fout, dan mocht ik een rondje zetten. Wie het eerste vier op een rij had, won. En natuurlijk won de klas! Wat een euforie en wat waren ze gelukkig, haha. Ik gaf ze een ster voor het harde werken en daarmee was het feest compleet. Als laatste deden we een andere werkvorm. Ik had 7 briefjes gemaakt met een klok erop en 7 briefjes met een digitale tijd. De kinderen kregen de opdracht om elkaar op te zoeken. Heel leuk om te zien hoe goed ze dan samen werken! Ik gaf de kinderen hierna een zelfstandige verwerking mee zodat ik met Ron en Frank in gesprek kon gaan. Ze waren vol lof. Ja, dat lees je goed. Ik was stomverbaasd en eigenlijk ben ik dat nog steeds. Er was niks op aan te merken zeiden ze. Ron zei zelfs: “Ik zou je zelfs mijn kinderen les laten geven en zoals je weet, mijn kinderen zijn me heilig.” WOW! Je snapt dat ik hiervan even van de kaart was, dus de rest van de ochtend heb ik geloof ik niet helemaal meegemaakt. Ze hebben het gefilmd, dus ik ga het straks nog eens even terugkijken.

Zo veel complimenten heb ik nog niet eerder gehad. Maandag had ik echt een rot moment waarbij ik veel aan thuis moest denken en dat ik veel mensen aan het missen ben. Wat is het dan een opsteker dat de kinderen zo enthousiast zijn en je ook een goede beoordeling krijgt. Mama zei al; ‘dit had je echt even nodig’, en dat is ook echt zo!

Dit weekend gaan Eline, Mark en ik samen met drie andere studenten (Britt, Laura en Rianne) op trip naar Blanche Marie, het schijnt dat dat de mooiste watervallen van Suriname zijn. Ik zal veel foto’s maken en na het weekend weer een verhaal erop zetten!

Nog een paar kleine avontuurtjes:

• Blijkbaar trek ik gekko’s aan. Zoals ik al eerder had gezegd, er zaten mega kieren in mijn plafond waar die meesten uitkwamen. Gisteren zou onze huisbaas Steven die kieren dichtmaken. Kom ik ’s avonds bij mijn kamer, zitten er gewoon TWEE van die beesten op m’n buitendeur. Gelukkig dus wel aan de goede kant, maar my goodness. Wat moeten die beesten van mij?
• Als ik naar huis fiets dan hoor ik altijd van alles. Het leukste is nog wel dat ik onderweg altijd een aantal kinderen tegenkom, die dan half uit het raam hangen om nog even ‘hoi’ te zeggen. Super lief!
• Op stage heb ik het altijd mega warm. Gisteren zei mijn mentor al tegen mij: “Zelfs ik heb het nu warm, hoe warm zal jij het dan wel niet hebben?” Mega zweten, een avondje spinning is er niks bij! :p
• Haha, de kinderen kregen les over het woordenboek. Het woord dat ze moesten opzoeken was ‘advocaat’. De juf had het woord op het bord geschreven, maar ze had het geschreven als adfocaat. De kinderen klaagden dat ze het niet konden vinden, maar dat was natuurlijk ook logisch! Haha, ik had het niet eerder gezien, dus kon er niks van zeggen. Daarna vertelde ze dat advocaat twee betekenissen heeft. Advocaat als een jurist, maar ook als een vrucht. Ik geloof dat ze hiermee een avocado bedoelde.. :p
• Ohja, een dictee gaat hier ook een beetje anders. Bij ons wordt er echt ‘gedicteerd’. Hier schrijft de leerkracht een zin op het bord en de kinderen moeten het dan overschrijven. Ik vraag me af wat effectiever is, haha!
  
  Leuk om die verschillen zo te zien.

Ik kijk nu al uit naar jullie reacties! :)

Liefs, Geanne