Lieve allemaal,

In mijn vorige blog schreef ik al dat ik dit weekend op trip ging naar Blanche Marie en Apoera. Wauw! Wat heb ik een geweldig weekend gehad, zeg! Ik zal bij het begin beginnen.

Vrijdagmorgen om 7 uur ging mijn wekker, een echte luxe: als ik naar stage ga dan zit ik om 7 uur al op de fiets! Maar dat was vanmorgen niet aan de orde. We hadden allemaal 2 tassen mee en stapten rond kwart voor 8 de taxi in. Bij de afgesproken plek ontmoetten we onze gids, Ronny en ook onze medereizigers: Radha en Roy. Voor ons beter bekend als papa en mama, want vanaf het begin waren we al een echte familie! (geen concurrentie voor jullie hoor, pap en mam

) Het reisgezelschap bestond dus uit: Mark, Eline, Rianne, Laura, Britt, Radha, Roy, Ronny en ikzelf.We deelden de gekste verhalen en de leukste herinneringen, maar we deelden vooral hetzelfde avontuur! We vertrokken richting de Zanderij, dat is een vliegveld hier in Suriname, daar zijn we ook aangekomen. Tot aan de Zanderij was de weg prima, daarna hebben we constant in de achtbaan gezeten. Drempels in Nederland zijn vervelend, maar geloof mij, deze hobbelweg was toch een tikkie vervelender! Hilarisch ook tegelijkertijd, Ronny probeerde dapper om een aantal hobbels te vermijden, maar dit mocht niet baten. Schudden all over the place! We zeiden nog tegen elkaar: als je zwanger bent, moet je deze tour niet doen, de baby komt ter plekke op aarde terecht!
We moesten 360 kilometer rijden naar Apoera, hier hebben we in totaal 10 uur over gedaan. Even ter vergelijking: 360 kilometer is van Belt-Schutsloot naar een paar dorpjes achter Hamburg (Duitsland). Eigenlijk viel me het allemaal best mee! Er was zo veel te zien buiten en we hadden veel gesprekstof, ik vermaakte me prima! Daarnaast heb ik nog een boek uitgelezen, dus ik heb geen moment gedacht van: "bah, zijn we er nu NOG niet?" Terwijl ik het al lang vind om een uurtje te rijden naar het jaarlijkse kennissenweekend.

Na een lange tijd kwamen we in Apoera aan, een klein dorpje dat bekend is geworden door het vele hout dat ze naar kappen en verwerken. We reden er met onze gids doorheen en toen kwamen we aan bij ons huisje. In de bus werd ons al verteld dat we in bedden mochten slapen! Ik was meteen enthousiast, dit kon nog wel eens een lekker nachtje wordennn! Not. Het was duidelijk dat veel mensen van Apoera hadden genoten, zo te voelen aan de matrasjes, haha. Tijdens de lunch en het avond eten aten we rijst met kip. Ik durf me nog steeds niet goed over te geven aan de kip hier, dit keer niet geheel onterecht: maar liefst vijf van ons hebben er flink last van gehad. Ik zal hier verder niet over in details treden, maar heel fijn hebben ze het niet gehad kan ik je zeggen. De nacht verliep vrij rustig en 's ochtends was het heerlijk wakker worden onder de koude douche. Dag 2 was begonnen!

We begonnen weer rond een uur of 8 met eten om daarna weer in de bus te stappen. We gingen naar wat locals toe, hier zie je echt nog mensen in hutjes wonen. Leven in kleine hutjes op palen, en wel een dure telefoon hebben. Voor mij iets onbegrijpelijks: als je geld hebt, dan investeer je het toch in een woning? Maar deze mensen hebben het goed: je ziet het aan hun uitstraling. Niet moeilijk doen, gewoon genieten.

En ja hoor, toen begon het echte avontuur. We gingen richting Blanche Marie, hiervoor moesten we een uurtje terugrijden en daarna nog eens 15 kilometer. Goed te doen dacht ik zo! En inderdaad, richting de afslag Blanche Marie ging het prima. Ronny vertelde ons al dat het nu pas echt zou beginnen: we gingen de jungle in dus de hobbelweg van net was nog maar een voorproefje. Het had geregend, dus er waren veel modderplassen onderweg, waardoor het af en toe best even spannend was! Even later stopte Ronny om een modderplas goed in tekunnen schatten: dit ging gelukkig goed, na veel heen en weer gegooi. Echter, de plas daarna was ietsje dieper dan verwacht, waardoor we, je raadt het al, vast kwamen te zitten in de modder. Stress all over the place, wat nu? Maar echt: wat geweldig was dat achteraf! Met z'n allen hebben we takken verzameld, slootjes gegraven, met een bijl weggetjes gemaakt en ik mocht zelfs even gas geven om te kijken of hij eruit zou gaan. Hmm, misschien is het daardoor wel minder geworden.

In totaal hebben we 1,5 uur vast gestaan, gelukkig kwam er een andere jeep aan om ons te bevrijden. Daarna moesten we ons nog een paar keer goed vasthouden, want het ging er echt wild aan toe! Avontuur wilden we, dus we kregen het. Echt, super vet. We kwamen aan in Blanche Marie en zetten onze tentjes op en plaatsten onze hangmatten.

Dag 3: we gingen naar de watervallen! Wat kun je je als mens klein voelen bij zo'n grote waterval zeg. Wauw, echt super gaaf om te zien. We hoefden maar een klein stukje te lopen, maar toch had ik het al snel warm. Douchen kon niet echt bij onze accomodatie, alleen met rivierwater. Voor de feeling kun je dan maar het beste ook echt in de rivier gaan liggen, toch? En dat hebben we gedaan! Bikini aan en heeeeerlijk in de stroming van de rivier gelegen. Mama Radha had al onze haren gewassen, zoals een echte moeder zou doen.

Het was super! We zijn 's middags nog naar de achterkant van de waterval gegaan, 100 meter verderop misschien. Daar was het zo rustig, terwijl je 100 meter verder zo veel kabaal hoort van de rivier. Ongelooflijk. Een erg mooie omgeving die ik niet snel zal vergeten. 's Avonds heb ik nog een lesje sterrenkunde gekregen van een andere groep reizigers. Een wat oudere man heeft me vanalles kunnen vertellen over de sterren, waardoor ik de Melkweg heb gezien en nu het sterrenbeeld Orion kan herkennen. De grote beer staat hier trouwens op de kop, heel grappig om te zien!

Dag 4: de terugreis. Na al het leuke komt een eind, zo ook aan dit avontuur. We pakten vanmorgenvroeg onze spullen in en konden rond half 10 richting huis. Onderweg hebben we van allerlei dieren gezien en hebben we weer veel gelachen. Rond 6 uur waren we weer in Paramaribo, de drukte van de stad kwam ons al snel weer tegemoet, de stilte van Apoera was al gauw verdwenen.

Om (weer) een lang verhaal kort te maken: ik heb genoten!
Nog een paar weetjes:

• De wegen richting Apoera zijn oranje vanwege de bauxietwinning in combinatie met water
• Onderweg kwamen we een kale vlakte tegen: er was brand gesticht wat na een week 'vanzelf' was uitgegaan. Moet je nagaan hoeveel bomen er 'vanzelf' zijn afgefikt. Ongelooflijk.
• Ik heb twee mooie mensen ontmoet die een stichting hebben voor weeskinderen in Kenia. Wauw, wat deze mensen allemaal hebben gedaan, echt respect. Neem eens een kijkje op www.okero.nl

Ik zal de foto's er zo snel mogelijk bij plaatsen, dat maakt het verhaal echt compleet. Wat ben ik blij dat ik mee ben geweest op deze trip, ik heb er meeeega van genoten!

Liefs van mij.