Lieve allemaal,

Woensdag 1 april was het dan eindelijk zo ver! Na een anderhalve maand skypen en whatsappen, kon ik Jesse weer in ‘het echt’ spreken! Deze week was ik volgens mijn reisgenootjes niet te genieten, ik was veel op mezelf en had veel behoefte aan een goed gesprek met mamsie en paps! Gelukkig kon dit gewoon en voelde ik me wat beter. Steven, onze huisbaas, wilde mij wel naar het vliegveld brengen. Ik vind het nog wel een beetje eng eigenlijk om alleen in een taxi te gaan, laat staan naar de Zanderij. Dat is ongeveer een uurtje rijden, dus dan zit ik liever bij iemand in de auto die ik ken en vertrouw! Het was net alsof ik bij papa in de bus zat, want Steven moest eerst weer vanalles doen onderweg, voordat we naar de Zanderij konden. Even iets afleveren hier, daarna een gesprekje daar. Ik kon ‘m wel wat! Het viel reuze mee natuurlijk hoe lang ik moest wachten, maar op zo’n moment voelen minuten als uren!

Om half 3 zou Jesse aankomen en om kwart voor 4 waren we nog niet op Zanderij, kenners zullen weten hoe mijn humeur op dat moment was, haha. Ik stond bij de Arrivals, de plek waar ik anderhalve maand ook aankwam. Gek gevoel om daar weer te zijn! Na een tijdje wachten was hij daar dan eindelijk.

Geen all-you-need-is-love-renmomentje, maar gewoon rustig naar hem toegelopen en het was meteen weer zoals vanouds. We reden weer terug naar Paramaribo en ik heb hem meteen de omgeving een beetje kunnen laten zien. Mijn kamer deelde ik vanaf dat moment met nog iemand, dat was wel even een omschakeling! Nog meer rommel. Mam, ik hoor je nu denken: ‘net alsof het bij jou wel netjes is?’ Maar je zult verbaasd zijn: er is weinig rommel te vinden op mijn kamer, haha. ’s Avonds hebben we oerhollandse pannenkoeken gegeten bij een restaurantje en zijn we op tijd gaan slapen.

Donderdag hebben we onze hangmatten gekocht. Vrijdag gingen we op trip en daarvoor moesten we een hangmat kopen: 3 dagen in een onnatuurlijke houding slapen, ik keek er nu al naar uit!

Ik was meteen verliefd op een hangmat en kocht die ook meteen. We waren al snel klaar. Daarna hebben we de pakketten opgehaald die ik had opgestuurd vanuit Nederland. De schoolspullen zijn veilig aangekomen! Ik neem na de vakantie, wanneer ik een knutselles ga geven, de spullen meteen mee, zodat we er lekker mee aan het werk kunnen. De rest van de dag was het eigenlijk te warm om iets te kunnen doen. We zijn weer uiteten geweest en hebben onze tas ingepakt voor vier dagen trip!

Vrijdag vertrokken we rond half 7 vanaf ons huis naar de plek vanwaar we zouden vertrekken. Er kwamen steeds meer mensen aan, uiteindelijk hadden we een groep van 80 man! Ja, ziek veel joh! De mensen werden over de bussen verdeeld en we begonnen aan een rit van 4 uur. Het was dezelfde weg als naar Blanche Marie, dus ik wist al wat me te wachten stond. Een aantal uitspraken waren van toepassing op de rit: ‘Gaaaaank is alles’ (speciaal voor pap: speed is all), de chauffeur leek wat onervaren op deze weg en stopte voor elk mini gat. Je begrijpt dat als de weg uit bijna alleen maar gaten bestaat, dit erg irritant is. ‘Vaake be-ij te bange’, met dezelfde reden: vaak moet je gewoon met volle snelheid over een drempel gaan dan heel traag, dit zullen jullie wel herkennen

)

Na vier uur stapten we uit de bus en begonnen we aan een drie uur durende bootrit. Super leuk! We scheurden over de Coppenamerivier. Om het even pessimistisch te zeggen: elk voordeel hep z’n nadeel! We voeren super chill over de rivier, alleen begon het halverwege te regenen. Laat me jullie een ding zeggen over de regen hier in Suriname. Als het regent, regent het ook echt. Niet te vergelijken met de Nederlandse regen. Met bakken viel het uit de lucht, we waren helemaal doorweekt. We vroegen de bootsman hoe lang het nog zou duren. ‘Ooooh, nog een bochtje of twee.’ Ze praten hier niet in minuten, maar in bochten, haha! Dit bleken iets meer bochten te zijn, tijd inschatten zijn ze hier niet zo goed in.

We kwamen aan op een heel mooie plek, veel rotsen en een mooie rivier. We legden aan en moesten nog even wachten op onze bagage. Kleinigheidje: dit was eeeeeven in de rivier gevallen, waardoor de meeste tassen doorweekt waren. Gelukkig waren onze hangmatten en dekens droog, wij hadden mazzel! We knoopten onze hangmatten vast en gingen eten. Stel je voor: 80 studenten op 30 vierkante meter die allemaal moesten eten. Ik keek eens om me heen en sommige mensen… Tjonge, op het moment dat er werd gezegd ‘jullie kunnen eten’, barstte het los. Mensen die net doen alsof ze in jaaaaren geen eten hebben gehad. Ik dacht nog, laat maar, ik wacht wel effe. Niet de instelling die je moest hebben dit weekend! Je moest puur voor jezelf heen gaan en eten scoren, want anders had je dus niks! De hierop volgende dagen was het beter geregeld en werd er voor je ingeschept, zodat iedereen wat kreeg.

Dag 2 van de trip begon om een uur of 8. De eerste nacht in een hangmat was helemaal niet vreselijk! Haha, zo zeg ik het net alsof het niet leuk was. Het viel me 100% mee, heb zelfs 6 uur geslapen ongeveer. Wel jammer dat je tig keer eruit moest klimmen omdat je moest plassen ’s nachts. Voordat je ging slapen was het te hopen dat dit niet gebeurde, haha. Best fris trouwens ook, gelukkig had ik de cuddle me mee J (voor de mensen die dit niet kennen, dit is mijn fleece deken, en ja, deze heb je af en toe nodig in Suriname. Weet je hoe koud het is in de airco?

)

Wij mochten vandaag de Voltzberg beklimmen. Brood moesten we smeren voor de lunch en we kregen allemaal 2 liter water mee. Eerst gingen we met een bootje richting de berg en daar begon de barre tocht. Je had weinig kans om om je heen te kijken: het was een tocht dwars door de jungle en dus moest je echt goed opletten waar je je voeten neer zette. 10 kilometer was de tocht in totaal, die twee liter water was zo op! Dat water was er trouwens ook meteen weer uit, want zweten deed ik als een malle! De luchtvochtigheid was erg hoog, dus dat ging best snel. Gelukkig was ik niet de enige, haha. Je voelt je toch niet helemaal happy als je drijfnat van het zweet bent. Na een lange tocht kwamen we aan bij het klimgedeelte: 20 minuten heel steil omhoog klimmen op de rotsen. Best eng hoor! Ik dacht ook echt dat ik het niet zou halen, ik was kapot! Maar, mede dankzij Jesse, heb ik het wel gehaald! Het uitzicht maakte veel goed. Maar, kleinigheidje houd je: we moesten nog eeeeven terug. Pfff, dat was echt op karakter hoor. Ik was echt kapot. Eenmaal terug gingen we snel eten en het duurde niet lang voordat Jesse en ik in onze hangmat lagen.

Dag 3: we gingen naar de Moedervallen. Een wandeling van drie kwartier was ons beloofd. Na een goede nachtrust, geloof het of niet, stapten we met goede moed de boot weer in. Drie kwartier werd helaas anderhalf uur. Het was even een communicatiefout. Me dunkt, ik had het nog in de benen van de dag d’r voor en dan moet je nog even anderhalf uur klimmen. Eenmaal bij de waterval konden we lekker zwemmen en afkoelen. Veel foto’s gemaakt. Speciaal voor Sanne en Joëlle wilde ik een foto maken in het shirt dat ik van ze kreeg. Jesse en ik hadden een mooie plek in de gaten: op een paar rotsen. Tijdens het klimmen ging ik onderuit en viel tussen de rotsen. AU! Schrammen en door mijn enkel, het kon erger. Het teruglopen ging prima en de schrammen vielen uiteindelijk ook best mee.

Dag 4: de terugreis! We zaten, zoals de titel al verklapt, in een bus met alleeeeen maar Belgen. Amai! Alleee! Constant hoor je dit in elke zin, om er gek van te worden! Ook wel grappig hoor, maar na een aantal uren in de bus kun je je daaraan toch ergeren, haha. We gingen wat eten bij ’t Vat, een soort studentencafé hier. We bestelden ons eten en kregen al snel, voor Surinaamse begrippen, ons eten. Behalve Jesse. Nadat Moniek en Samantha ook nog een ijsje hadden gegeten, was Jesse er wel klaar mee. We hadden bijna een uur gewacht! ‘Meneer, nog een minuutje!’ ‘Meneer, het komt er aan!’ Dit geloofden we op een gegeven moment wel, dus hebben we betaald en heeft Jesse roti gegeten van de Roti Drive. (net als de Mac drive, haha)

Dinsdag en woensdag hebben Jesse en ik niet veel gedaan. Vandaag zijn we naar Peperpot gegaan met de boot en hebben we de natuur bekeken. Het viel me een beetje tegen, want het regende de hele dag! Niet de geschikte dag, helaas! Maar, het was erg mooi op de momenten waarop het droog was en we hebben echt genoten.

Morgen vertrekken we voor 2 dagen naar Galibi, hier leven de reuze schildpadden en in deze maand leggen ze eieren. Daarvan zijn wij getuige! Je snapt dat we ons erg vereerd voelen

.

Lang verhaal weer! Er is ook zoveel te vertellen!

Liefs!