Lieve allemaal,

Joehoe! Daar ben ik weer! We zijn weer een weekje verder, nu zit ik hier nog maar drie weken! Het aftellen is begonnen, al besef ik steeds meer dat ik eigenlijk nog niet naar huis wil. Time flies, when you're having fun! Er staan nog een boel leuke dingen in het verschiet, daarover straks meer. Laat ik eerst maar weer bij het begin beginnen.

Donderdag was een studiedagje: ik ben bezig geweest voor mijn stageverslag en ik mag hierbij met trots vermelden dat ik die inmiddels al af heb!

Donderdagavond was het dan zo ver: mijn eerste stapavondje in Paramaribo. Ik ben nog niet wezen stappen hier omdat ik het altijd zo laat vond, qua weggaan en qua terugkomen. We vertrokken namelijk pas om 01.15 richting Havana. Kwart over 1, midden in de nacht dus, haha. (Mama en tante Roelien zouden zeggen: zo laat pas? Waarom niet gewoon om 8 uur weg en om 1 uur thuis? In dit geval ben ik het met ze eens, haha)

Het was een leuke avond! Het viel mij 100% mee, want ik had het een beetje anders verwacht door de verhalen die ik al gehoord had. Wel weer wat bijzonders hoor, ik kan er nog steeds niet bij met mijn hoofd. We stonden op het punt van vertrekken en Moniek en ik zaten buiten te wachten op de rest. We hadden uitzicht op een man van ongeveer vijftig, het had qua leeftijd mijn vader kunnen zijn, die wel erg van de Surinaamse vrouwen aan het genieten was. Op een gegeven moment was hij de ene vrouw lichtelijk aan het betasten, terwijl hij met de andere vrouw aan het zoenen was. Of het normaal is in Suriname, ik weet het niet, maar ik heb echt met verbazing staan kijken.

Vrijdagmorgen was iets minder leuk. Ik lag laat op bed, natuurlijk een mega kater. Oké, geen kater want ik drink niet as you know, maar ik kreeg mijn ogen, letterlijk, niet meer open. Om iemand aan te kijken moest ik mijn hoofd helemaal naar achter gooien, zeer bijzonder. Ik wist wat het was, omdat ik dit ook wel vaker in Nederland had gehad, maar leuk is het niet. Tel daar ook nog even mega huiduitslag door de zon op je hals bij en het feest was compleet. Even een baalmorgen! De rest van de dag lekker rustig aan gedaan en even geskypt met het thuisfront, dat deed me goed. Ik kon weer door!

Dat weekend gingen we op een minitrip naar Palulu. Het is een soort camping in de bush-bush waar je je hangmat op kunt hangen en gewoon lekker kunt hangen bij de kreek. Een relax weekendje dus. Zaterdag vertrokken we met de lijn 71 richting Berlijn. Ja, Berlijn, grappig he

.Even dacht ik na over het feit dat ik over vier weken in een soortgelijk busje zat richting school. Niet meer over na denken!De bus was in Nederland allang afgekeurd geweest, maar wat kon je chill zitten zeg. Ik zat bij het raam en kon steeds met mijn gezicht uit het raam, de wind in mijn haren. Heerlijk! Na 1,5 uur kwamen we aan bij de camping en daar hebben we een gezellige avond gehad.

Zondagavond werd ik helaas ziek, dus ik was blij toen we thuis waren. De rest ging nog uit eten, maar dat moest ik even overslaan. Een broodje voldeed toen ook prima, haha.

Maandag moest ik gewoon weer naar stage. Ik had mijn laptop meegenomen, zodat ik bezig kon voor school. De kinderen hadden namelijk repetities en dan kan ik geen lesgeven. Ik was blij dat ik naar huis kon, want ik voelde me nog steeds echt niet goed. ’s Nachts stond de klopgeest weer bij mijn raam. Rond de klok van 4 hoorde ik weer dat creepy geluid en nog steeds kan ik er niet bij dat iemand dat voor de lol doet. Gevolg: ik heb mijn bed omgedraaid, zodat ik niet meer bij het raam hoefde te liggen. Omdenken: Yes we can!

Woensdag was een bijzondere stagedag. De kinderen hadden allemaal hun gymkleren aan, zodat we om half 10 konden vertrekken naar de gym. De mensen die al mijn blogs hebben gelezen weten dat de gymlessen die ik tot nu toe zag, helemaal niks voorstelden en dat er een ongemotiveerde leerkracht zat. Even een leuke bijkomstigheid: mijn mentor besloot dat ze mee moest gaan met de conciërge van de school om een klusje te doen, dus ik mocht alleen met de kinderen naar het gymveld lopen. Leuk! Het voelde net alsof het mijn eigen klas was. Eenmaal aangekomen bij de gym zag ik het al: dit werd niks. Samen met de leerkracht van de vierde klas zat ik op de tribune me te ergeren. Hij zei: “Ik ga juffrouw Radha opbellen.” Dat is de directrice. Zij kwam snel naar het veld en natuurlijk kon de gymjuf toen wel gym geven, zei ze. 5 minuten later was Radha weg en was ook de belofte van de leerkracht weg. We besloten om de kinderen te roepen en van het veld af lopen, als een soort statement. Ik weet alleen niet of ze dit statement hebben begrepen, gezien het feit dat we dit de vorige keer ook al hadden gedaan, haha. Maar, nieuwe dingen om me zorgen oover te maken: ik had de klas alleen en ik wist even niet wat voor lessen ik moest geven. Later in de klas bleek dat ze nog konden schrijven, dus dat had ik met ze gedaan. 10 minuten later kwam mijn mentor binnen, met een zak van de Mac Donalds in haar handen. Bleek dus dat ze in die tijd door de Mac Drive was gereden om eten voor haarzelf te halen. Juist! Of ik nog even de klas wilde overnemen terwijl zij at. Oke dan! Haha.

Donderdag was weer een normale dag op stage, haha. Donderdagmiddag ben ik meteen gaan sporten bij Torarica, dat ging lekker! Maandagavond hebben we weer een voetbalwedstrijd hier, ik ben erg benieuwd hoe die gaat.

Vrijdag, gisteren, ben ik weer naar stage gegaan. Normaal is dit niet mijn stagedag, maar ik besloot om mijn gemiste dagen in te halen. Logisch natuurlijk! De kinderen deden vanaf moment 1 heel geheimzinnig. De juf mocht niet in het lokaal en elk kind had een briefje in zijn of haar hand. Op het bord werden dingen geschreven en iemand stond bij de deur om de juf tegen te houden. Bleek dat ze allemaal cadeautjes voor haar hadden, voor Moederdag. Ze hadden tekeningen gemaakt, briefjes geschreven en cadeautjes gekocht, zo lief! De rest van de ochtend ging dan ook erg goed, omdat we allemaal zo vrolijk waren. Ik kreeg niks van de kinderen, daar had ik zelf eigenlijk nog niet helemaal bij stil gestaan. Mijn mentor en de kinderen voelden zich geloof ik een beetje schuldig, want op een gegeven moment kwam er een kind uit mijn klas naar me toe: “juf, dit is voor jou.” Ik kreeg een leeg, gekleurd plastic bakje met daarop een Moederdaggedicht. Wauw, heel lief gebaar hoor, maar Moederdag stel ik liever nog een paar jaartjes uit! Haha.

We knutselden voor alle moeders een mooie kaart met de nieuwe knutselspullen. Ze zijn er erg blij mee en de andere leerkrachten kunnen ook niet wachten om het in hun klas te gebruiken. Het resultaat zal ik zo even bij de foto’s plaatsen, voor het geval jij als lezer niet actief bent op Facebook. ;-) (gezichtsboekkie, hè pap) Aan het einde van de morgen vertelde ik de kinderen dat het niet meer zo lang duurde voordat ik naar huis ging, waarop Theone, de stuiterbal uit mijn klas zegt: steek je vinger op als je niet wilt dat juf Geanne naar huis gaat. Alle vingers gingen meteen de lucht in. En daar doe je het voor! Heerlijk

. (Diezelfde Theone was in de paasvakantie naar Nederland geweest, in Amsterdam. Hij kwam de maandag na de vakantie vertellen: "Juf, ik ben naar Nederland geweest en ik heb gevraagd of ze u ook kenden, maar ze kenden u helemaal niet!" Haha, lief he? Ik smolt.)
Het was een erg leuke dag, fijn om op terug te kijken! ’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij Bar Zuid, omdat er weer iemand in ons huis afscheid gaat nemen. Jammer hoor, het huis wordt steeds leger en leger..

Nog maar drie weken en dan ben ik weer thuis! In deze drie weken staan er nog veel leuke dingen op het programma. Morgen ga ik naar White Beach, een aangelegd strand aan de Suriname rivier. De hele dag lekker aan het water liggen met een leesboekje, kan er nu al naar uit kijken!

Maandag, dinsdag en woensdag heb ik gewoon stage. Dan wil ik gaan schilderen met de nieuwe verf, benieuwd hoe dat gaat. Donderdag tot en met zaterdag ga ik op trip. Ik ga dan samen met Femke naar Isadou en Jaw Jaw. Het ligt in het hart van Suriname aan de Boven-Surinamerivier, je kunt er heerlijk in een stroomversnelling liggen en varen. Ik heb er zin in! Zondag 17 mei ga ik hier naar de kerk, want dan ga ik mijn stage kinderen in actie zien! Voor het eerst en helaas ook voor het laatst kan ik naar hun liederen luisteren, ik ben heel erg benieuwd hoe dat zal zijn! Maandag tot woensdag heb ik weer gewoon stage. Donderdag is mijn laatste dag en dan ga ik dus afscheid nemen van de kinderen. Ik ga samen met de kids en mijn mentor naar het Pannenkoeken en Poffertjes café (van mijn mentor mochten ze alleen kiezen uit patat met vlees of vis, beetje raar in een pannenkoeken restaurant als je het mij vraagt :-p). Super leuk! Daar ga ik samen met ze eten en dan moet ik echt afscheid van ze nemen. Jammer hoor.

Vrijdag tot en met maandag ga ik weer op trip, naar Apiapaati. Helemaal in de bushbush, lange busrit en lang varen maar dat heb ik er voor over. De vooruitzichten zijn namelijk erg goed: berg beklimmen, watersporten, gezelligheid, klinkt top!
Maandag zijn hier de verkiezingen, ik hoop dat ik daar nog wat van mee krijg. Sinds dat we hier zijn zijn ze al bezig met die verkiezingen, dus ben ik wel benieuwd hoe het gaat aflopen.
Dinsdag ga ik nog quad rijden door de jungle en over de savanne met ons eigen groepje. We hoorden van Britt, Laura en Rianne dat dit heel tof gaat zijn, dus we waren meteen om en hebben meteen geboekt! Woensdag is onze laatste dag en misschien gaan Moniek en ik dan nog naar Parabello om een zipline te doen, om onze laatste dag goed af te sluiten. ’s Avonds gaan we uiteten. Donderdag als een malle alles inpakken en schoonmaken en dan vertrekken we om 2 uur richting het vliegveld.

Een vol programma! Je zult begrijpen dat ik er nog erg veel zin in heb. Ik ga dan ook nog volop genieten van Suriname en zijn mooie cultuur en natuur.
Ik spreek jullie snel weer in het echt!

Liefs,

Geanne